A Lilac Death, by Behcet Aysan
I'm resentful, like
a spilled pomegranate
I'm a silently flowing river
from night
I'll stay if you tell me so
I'll go if you tell me so
If you tell me
to go
birds won't comeback, birds of fall
I'll take a bunch of cherries with me
and I'll leave
the good days,
bad
days, behind.
it's the same sky, it's the same grief
there's nothing that changes
to make me go and
wait for the rains.
I'm a song, unsung
unclaimed
maybe
I'll stay
in old, pale photos
maybe, in the words of a wheat-skinned kid.
all profoundnesses are shallow
all words are artificial
there's nothing that changes
except death.
it's the same sky, it's the same grief.
Bir Eflatun Ölüm, Behçet Aysan
kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim
sessiz akan bir ırmağım
geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım
git
dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım
ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü
günleri bırakırım.
aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip
yağmurlara durayım.
söylenmemiş sahipsiz
bir şarkıyım
belki
sararmış
eski resimlerde kalırım
belki esmer bir çocuğun dilinde.
bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti
değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.
aynı gökyüzü aynı keder.