Sonnets I, by Metin Altiok
Look, my love, time is passing:
Eating away all the pleasant feelings.
What we're left with is a half-hope,
To stand to the dark tomorrows.
When the unerasable warm taste of your mouth in mine,
Wanders in my palate with lust;
I had freedom in my heart, and death in my mind,
When the wind was wailing with sorrow.
How weird, one doesn't forget mundanities,
Even when making love to you on a mattress.
I think of gloomy young mothers,
In bazaars, with string bags in their hands.
What a pity, no chance of love in this bitter world,
Nothing to share, except for sorrow.
Soneler I, Metin Altıok
Sevgilim bak, geçip gidiyor zaman:
Aşındırarak bütün güzel duyguları.
Bir yarım umuttur elimizde kalan,
Göğüslemek için karanlık yarınları.
Ağzımda ağzının silinmez ılık tadı,
Damağımda kösnüyle gezinirken;
Yüreğimde yılkı, aklımda ölüm vardı,
Dışarıda rüzgâr acıyla inilderken.
Unutulmuyor ne tuhaf dünya işleri,
Seninle bir döşekte sevişirken bile.
Düşünüyorum hüzünlü genç anneleri,
Çarşılarda, pazarda ellerinde file.
Bu kekre dünyada yazık geçit yok aşka;
Bir şey yok paylaşacak acıdan başka.